Dalijskie kolczyki

Prawdopodobnie wspominałam już o tym na blogu, ale odkąd zaczęłam grać w erpegie nie lubię elfów. Pewnie dlatego, że wszystkie dziewczynki grały elfami, a ja chciałam być oryginalna. Powód głupi, ale niechęć została na długo i choć co ładniejsze z moich wyrobów zostają ochrzczone "elfimi", niewiele się w jej kwestii zmienia.

Jest jednak świat fantasy, który to moje nielubienie zniwelował - to znaczy, ciągle nie lubię elfów w ich zwykłym ujęciu, ale w tym uniwersum gram nimi zawsze - i jest to uniwersum gry komputerowej Dragon Age. Mogę o niej godzinami, ale nie o Dragon Age'a chodzi a o nazwę kolczyków, która Wam nic nie mów. Otóż, jednym z dwóch odłamów elfów w rzeczonej grze są elfy dalijskie (chyba tak je przetłumaczyli). Mają w sobie coś z tradycyjnego przedstawienia tej rasy, ale są trochę bardziej... Dzikie, plemienne i drapieżne. Żyją w niewielkich grupach, prowadzą wędrowny tryb życia, polują i generalnie są bardzo udaną mieszanką wysokiej, wysublimowanej kultury, z jaką elfy od czasów Tolkiena zaczęło się utożsamiać z kulturą prostą i... Gdyby mi było wolno powiedziałabym "prymitywną", ale nie wolno mi, bo jestem po etnologii.

I właśnie dlatego nazwałam te kolczyki dalijskimi. Mają w sobie na oko coś magiczno elfiego - niebieskie połyskujące kamienie i nieprzypadkowe sploty drutu zawsze dają taki efekt - ale ze względu na to, że te niebieskie koraliki wyglądają jak zęby, a drut nie jest szczególnie wymuskany, kojarzą mi się też plemiennie. Dlatego - i dlatego, że naprawdę uwielbiam Dragon Age'a - nazwałam je tak, a nie inaczej.

Cytatu do nich nie mam - jak komuś wpadnie do głowy, to będę dźwięczna za podesłanie ;) Mogę się odwdzięczyć jakąś parą kolczyków (tą parą kolczyków?) czy czymś (znaczy, jak mi się spodoba ;) )